Levenslessen 1
Blijf op de hoogte en volg Sven
13 December 2016 | China, Yunnan
Tot nu toe heb ik vertelt over de reis die ik heb gemaakt en wat ik allemaal heb gedaan. Vanaf nu wil ik ook wat inzichten delen.
Afgelopen jaren ben ik veel met mijn zelfontwikkeling bezig geweest, waardoor mijn kijk op het leven en onze wereld sterk zijn veranderd. (Mijn overtuigingen kunnen indruisen tegen die van jou)
In augustus en september heb ik nog twee ayahuasca weekenden bijgewoond, ter voorbereiding op mijn innerlijke reis in de fysieke wereld. Op dit moment ben ik zo'n 2 maanden onderweg en zie ik hoe de inzichten samenvallen met de gebeurtenissen op deze reis.
Mijn concepten geleerd vanuit o.a. ayahuasca en het leven met mijn westerse bril op, worden enerzijds bevestigd en anderzijds uitgedaagd door gesprekken met mensen uit andere culturen.
De universele liefde die ik ervaar en leef en de overtuiging dat alles perfect is op dit moment, zijn super diepgaand en intens. In gesprek met mensen uit oorlogsgebieden die dierbare dood hebben zien gaan en vertellen wat het met hen en hun omgeving heeft gedaan, maakt het lastig om nog steeds hardop te benoemen dat alles perfect is zoals het is. Het voelt aan als makkelijk praten, ikke met mijn perfecte leventje.. Die de luxe heeft om te reizen in alle vrijheid. Maar anderzijds dagen we elkaars kijk op het leven uit wat veel nieuwe inzichten schept.
Naar mijn idee is iedereen hier op aarde gekomen met een bepaalde taak voor dit leven en om de lessen die daaraan gekoppeld zitten te leren. Zo is iedereen dader, slachtoffer en toeschouwer geweest in verschillende levens. Als ik vanuit dit gedachtegoed kijk naar moordenaars en verkrachters hebben zij een van de zwaarste taken op zich genomen, omdat ze worden uitgekotst door de hele maatschappij. In de gesprekken die ik heb gehad zei ik dat ik een enorme liefde heb voor iedere persoon.. Een moordenaar is voor mij een persoon die een foutje heeft gemaakt, waarmee ik zijn daden niet goedkeur maar wat het voor mij nooit een slecht persoon zal maken.
Na dit uitgebreid besproken te hebben ontstond er vaak een bepaalde rust en zagen ze de kracht die schuilt in deze manier van kijken. Het neemt namelijk niet weg dat de daden een enorme impact hebben. De emoties, verdriet mogen er nog steeds zijn. Maar het inzicht dat de persoon heeft gehandeld vanuit een slachtoffer/dader positie kan wel compassie opleveren. Het (gedeeltelijk) kunnen vergeven van iemands daden levert een grote vrijheid op voor jezelf. Zo heb ik ervaren in mijn eigen leven en dit hoorde ik terug in verschillende gesprekken.
___________________________________________
China
Tot hoeverre brengt geld/materialisme geluk. Natuurlijk zit ik ook hierbij weer een in luxe positie en kan ik alles doen wat ik leuk vind. Ik ben het er ook zeker over eens dat het tot op bepaalde hoogte het leven veel makkelijker maakt en daarmee een stukje geluk meebrengt. Maar in hoeverre is er geluk als het nooit genoeg? Als altijd alles duurder en luxer moet om te kunnen pochen t.o.v. andere. Voor mijn idee is gelukkig zijn een state of mind en heeft weinig te maken met bezit, dit concept werd in een club in Shanghai angstig sterk bevestigd toen ik alle chagrijnige gezichten zag van de rijkere bevolking. Iedereen leeft in zijn eigen isolement en wilde nog rijker lijken dan zijn buurman/buurvrouw.
Er rust een grote druk op de jonge generatie van de eenkindswet, zij moeten zorgen dat ze het maken, zo kunnen ze later zorgen voor hun ouders. Liefde is hier eerder een functioneel moeten dan iemand tegenkomen van wie je daadwerkelijk houd. Xiying vertelde me dat ze niet wilde trouwen, maar zelf carrière wilde maken. Dit kan niet want het geluk van de familie staat boven haar eigen geluk. Ze is 24 en haar ouders pushen haar dagelijks om uit te gaan met mannen. Daarnaast zijn er markten waar (groot)ouders staan met info over hun kinderen om ze zo te koppelen. Naam, lengte, grote/locatie van het appartement. Het zijn niet twee mensen die trouwen, maar twee families die trouwen.
Het is het tegenovergestelde van hoe ik denk, maar daardoor niet goed of slecht. Enkel moeilijk te bevatten en mooi om te zien.
Afgelopen jaren ben ik veel met mijn zelfontwikkeling bezig geweest, waardoor mijn kijk op het leven en onze wereld sterk zijn veranderd. (Mijn overtuigingen kunnen indruisen tegen die van jou)
In augustus en september heb ik nog twee ayahuasca weekenden bijgewoond, ter voorbereiding op mijn innerlijke reis in de fysieke wereld. Op dit moment ben ik zo'n 2 maanden onderweg en zie ik hoe de inzichten samenvallen met de gebeurtenissen op deze reis.
Mijn concepten geleerd vanuit o.a. ayahuasca en het leven met mijn westerse bril op, worden enerzijds bevestigd en anderzijds uitgedaagd door gesprekken met mensen uit andere culturen.
De universele liefde die ik ervaar en leef en de overtuiging dat alles perfect is op dit moment, zijn super diepgaand en intens. In gesprek met mensen uit oorlogsgebieden die dierbare dood hebben zien gaan en vertellen wat het met hen en hun omgeving heeft gedaan, maakt het lastig om nog steeds hardop te benoemen dat alles perfect is zoals het is. Het voelt aan als makkelijk praten, ikke met mijn perfecte leventje.. Die de luxe heeft om te reizen in alle vrijheid. Maar anderzijds dagen we elkaars kijk op het leven uit wat veel nieuwe inzichten schept.
Naar mijn idee is iedereen hier op aarde gekomen met een bepaalde taak voor dit leven en om de lessen die daaraan gekoppeld zitten te leren. Zo is iedereen dader, slachtoffer en toeschouwer geweest in verschillende levens. Als ik vanuit dit gedachtegoed kijk naar moordenaars en verkrachters hebben zij een van de zwaarste taken op zich genomen, omdat ze worden uitgekotst door de hele maatschappij. In de gesprekken die ik heb gehad zei ik dat ik een enorme liefde heb voor iedere persoon.. Een moordenaar is voor mij een persoon die een foutje heeft gemaakt, waarmee ik zijn daden niet goedkeur maar wat het voor mij nooit een slecht persoon zal maken.
Na dit uitgebreid besproken te hebben ontstond er vaak een bepaalde rust en zagen ze de kracht die schuilt in deze manier van kijken. Het neemt namelijk niet weg dat de daden een enorme impact hebben. De emoties, verdriet mogen er nog steeds zijn. Maar het inzicht dat de persoon heeft gehandeld vanuit een slachtoffer/dader positie kan wel compassie opleveren. Het (gedeeltelijk) kunnen vergeven van iemands daden levert een grote vrijheid op voor jezelf. Zo heb ik ervaren in mijn eigen leven en dit hoorde ik terug in verschillende gesprekken.
___________________________________________
China
Tot hoeverre brengt geld/materialisme geluk. Natuurlijk zit ik ook hierbij weer een in luxe positie en kan ik alles doen wat ik leuk vind. Ik ben het er ook zeker over eens dat het tot op bepaalde hoogte het leven veel makkelijker maakt en daarmee een stukje geluk meebrengt. Maar in hoeverre is er geluk als het nooit genoeg? Als altijd alles duurder en luxer moet om te kunnen pochen t.o.v. andere. Voor mijn idee is gelukkig zijn een state of mind en heeft weinig te maken met bezit, dit concept werd in een club in Shanghai angstig sterk bevestigd toen ik alle chagrijnige gezichten zag van de rijkere bevolking. Iedereen leeft in zijn eigen isolement en wilde nog rijker lijken dan zijn buurman/buurvrouw.
Er rust een grote druk op de jonge generatie van de eenkindswet, zij moeten zorgen dat ze het maken, zo kunnen ze later zorgen voor hun ouders. Liefde is hier eerder een functioneel moeten dan iemand tegenkomen van wie je daadwerkelijk houd. Xiying vertelde me dat ze niet wilde trouwen, maar zelf carrière wilde maken. Dit kan niet want het geluk van de familie staat boven haar eigen geluk. Ze is 24 en haar ouders pushen haar dagelijks om uit te gaan met mannen. Daarnaast zijn er markten waar (groot)ouders staan met info over hun kinderen om ze zo te koppelen. Naam, lengte, grote/locatie van het appartement. Het zijn niet twee mensen die trouwen, maar twee families die trouwen.
Het is het tegenovergestelde van hoe ik denk, maar daardoor niet goed of slecht. Enkel moeilijk te bevatten en mooi om te zien.
-
13 December 2016 - 10:15
S:
Mooi geschreven en herkenbaar. -
13 December 2016 - 20:10
Pap En Mam:
Zo menneke. Dan vallen toch heel wat puzzelstukjes op hun plaats. Mooi en diepgaand geschreven.
We zijn ook wel heel benieuwd wat er nog meer op je pad gaat komen. Op naar het vogende avontuur op Bali
Groetjes en Let goed op jezelf xxx -
14 December 2016 - 12:09
Henriette:
Hoi .wauw super mooie ervaringen .wat een bofkont ben je zelf dat je alles hebt gekozen behalve je zwemles geniet geniet geniet veel liefs van ons x x x Dook Henriëtte -
06 Februari 2017 - 18:26
Suzanna:
Beste Sven, ik vind het erg mooi om te lezen hoe je jezelf hebt gevonden in je reis. Ik wens je ontzettend veel liefde en spiritualiteit toe. Onthoud: “We travel not to escape life, but for life not to escape us.” -
06 Februari 2017 - 19:30
Frederíque:
Jezus Sven wat een bevalling, ik wordt niet snel ontroerd maar na dit gelezen te hebben heb ik toch een traantje weggepinkt. Ik vind het zo prachtig dat een jongen geboren met een achterstand toch weet te excelleren in dit leven. Heel mijn leven was ik onder de veronderstelling dat intelligentie, humor en enige schrijverskwaliteiten noodzakelijk waren om succesvol te zijn in dit leven, echter bewijs jij het tegendeel hier, echt fantastisch! Je doet me geloven dat ook ik mijn droom kan vervullen en een keer naar de Roompot kan met het hele gezin,bijna net zo avontuurlijk als jij!
Ontzettend bedankt voor je wijze lessen!
Groet Frederique en de kids
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
